merhabalar.

muhtemelen hiç kimse görmeyecek ve okumayacak ama olsun.

beni tanımak ister misin? bunu makalenin sonunda cevapla.

23 yaşındayım türkiyenin en doğusunda van da yaşıyorum. radyo tv sinema mezunuyum. daha da derinden devam edelim mi?

pırlanta gibi anne babaya sahibim. peki ya ben? pırlanta olabilecek kömür mü yoksa dışı siyaha boyanmış sobayı söndüren bir taş mı? henüz karar verebilmiş değilim açıkcası. ama az çok belli.

başarılı sayılabilecek bir ilk okul 500 üzerinden 410 larda bir başarı puanı iyi bir lise. ders çalışmadan yaptığım bir puan peki nasıl ? okulu asmayı reddeden iyi bir dinleyici olduğumdan. karşı cinsle arası iyi (bu bir yanılgı aslında sadece obje ve hava atma kaynağı olarak gördüğüm zamanlar) yakışılıklı sayılabilir ilgi çekici cool bir tip. ardından lise takıntı yapılan bir ilişki ilk reddediliş ama sonunda zafer. sonra bir deprem manevi hiç bir zarar görmedim izmire gidiş yaklaşık 1 okul yılı kadar kalmak bir ufak ilişki. dönüş lanet olasıca şuan kalörifer peteklerinden nefret ediş sebebi. kalörifer peteklerine yaslanmış bir sarışın ilgi çekici. teklif önce naz sonra kabul ediliş. ilk başta aman gelir geçer diye düşünmek. değer vermemek ayrılmak garanti olarak görmek. devam edecek… lise hep farklı olmak gerekir ya. herkes doktor avukat bekler şahsımdan potansiyelde vardır belki. ama hayır radyo tv sinema marjinal olmak lazım. yeteri kadar çalışma istanbulda tam burslu kazanma hayallerin başlangıcı. sonra sarışının terk edişi oracıkta istanbulda. bir yıl geçer aradan of lanet bir hata 1 yıllık aynı evde kalmalı bir ilişki neyse ki kendileri evlendi. sonuç okul biter eve memlekete dönüş iş güç yok 58 yaşın da ki baba sabah işe giderken sesini duyup ağlamak. ha bu arada bir kronik rahatsızlık diyabet daha 15 yaşındayken ailenin çevrenin acıması. ve kocaman hayal kırıklığıyla ben sergen yeke benimle tanışmak ister miydin?